Tika

Namaste!

Afgelopen dagen zijn wij terug gekomen in Kathmandu, waar al volop het Ti-har festival gevierd werd die tot gisteren duurde. Iedereen liep rond in traditionele kleding, er werden dansen opgevoerd en de hele stad is verlicht met lichtjes. (Ti-har = licht).
De belangrijkste dag van het festival was gisteren. Dan is de Tika, ook wel de broer en zussendag genoemd. Het verhaal rondom de Tika is als volgt (voor zover ik het goed begrepen heb): Lang geleden was er een gezin met ouders een broer en een zus. Een van de goden binnen het Hindoeisme (vraag me niet welke) vroeg aan de zus wat haar grootste wens was. Haar wens was dat zij zonder haar broer kon leven. Na lang nadenken wilde de god gehoor geven aan haar wens en haar broer offeren. Omdat de zus spijt kreeg van haar wens, gaf ze de god een paar voorwaarden. Hij mocht haar broer pas offeren als de olie, die zij op zijn hoofd zou smeren, opgedroogd was en de bloemenkrans, die zij bij hem om zou doen, van Afrikaantjesbloemen verwelkt waren. Omdat olie nooit opdroogt en Afrikaantjes altijd oranje blijven, heeft zij op deze manier haar broer gered.
Op deze dag eren de broers hun zussen, door hen een Tika te geven en door voor hen neer te knielen tot aan hun voeten. Dit is de grootste blijk van respect. De Tika is een rode stip, bovenaan je je haargrens met rijst erin gedrukt. Daaronder komt een gele streep met 8 verschillende kleuren stippen. Al deze stippen hebben een bepaalde betekenis, maar het is me niet duidelijk geworden wat deze betekenen.
Samen met Daphne heb ik de Tika gevierd bij de familie waar zij morgen begint met werken. Deze familie heeft ons heel lief opgevangen en uiteindelijk hebben ook wij een Tika gekregen!
Tijdens de Tika kwamen alle broers in het midden van de kamer zitten. De zussen besprenkelden een voor een hun hoofden met olie en gaven zij hen een bloemenkrans van Afrikaantjes. Daarna tekenden de zussen een Tika op de hoofden van de broers en kregen zij een bord vol met voedsel als cadeau. De broers knielden voor hun zussen tot aan hun voeten en gaven hen geld als blijk van respect en dank. Zelfs het kleinste zusje van 2 werd geëerd. Die snapte er helemaal niks van en keek haar ogen uit. Het was zo indrukwekkend om te zien en mee te mogen maken! Ook zo ontzettend anders als thuis! Als ik dit tegen Yael en Levi zou zeggen zouden ze me vierkant in mn gezicht uitlachen... En mooi hun zus niet eren! Ik vond het een heel mooi gebaar, aangezien de vrouwen binnen het Hindoeisme vaak niet zoveel te vertellen hebben. Zij zijn eigendom van hun vader en uithuwelijkingen zijn hier de normaalste zaak van de wereld. Daarnaast trouw je ook altijd met iemand binnen je eigen Kaste, terwijl hier minder streng aan vast gehouden wordt als bijvoorbeeld in India.
Daarna hebben we met de hele familie 'Dhal Bhaat' gegeten. Rijst met linzensoep, gekruide kip, een prutje met kikkererwten en tomatentofu. De specialiteit van Nepal. Dit moet je met je rechterhand naar binnen slobberen. Met je linkerhand is streng verboden, aangezien dit je 'kont-afveeg-hand' is. Gelukkig hoefden wij niet te prutsen en kregen we een lepel (pfieuw). Onze borden waren tot aan de nok toe gevuld en het is heel onbeleefd en onrespectvol om je bord niet leeg te eten. Dus ik heb heel erg mijn best gedaan, maar alsnog bleef de helft over. En ik durfde het niet weg te gooien, maar ook niet te zeggen dat ik vol zat. Dus dat was wel even een heel awkwardmomentje. Zeker ook omdat wij ook nog een heel bord met eten meekregen met fruit, koek, nootjes en andere Nepali-lekkernijen. Gelukkig leek ze niet al te boos! Na een aantal keren gevraagd te hebben of we nog ergens mee konden helpen (de afwas of opruimen bijvoorbeeld), wat allemaal niet hoefde, zijn we weer naar huis gegaan. Zelfs toen voelde ik me nog opgelaten omdat ik niks voor de familie had meegenomen. Dus hopelijk is het me vergeven...

Dinsdag ga ik beginnen in het klooster! Mijn avontuur gaat bijna van start! Ik ben zo ontzettend benieuwd! Sanne en ik hebben afgelopen vrijdag onze werkplek gezien. Een plaatje uit een film, zo onbeschrijfelijk mooi! Bovenop de berg, op een plek waar geen toerist te vinden is. Tussen allemaal monnikjes met kaalgeschoren koppies en rode met oranje gewaden. De hoofdmonnik is ons aanspreekpunt, maar hij kent geen woord engels; dus dat wordt nog wel een uitdaging.
Onze kamer is een vierkant hok(je) die we moeten delen. De douche delen we met 10 monnikjes, en er is geen deur. Dus ook dat wordt nog een uitdaging. Maar de grootste uitdaging wordt de wc. Een gat in de grond, zonder wc papier (linkerhand it is), en schijten maar. Yep... Ik kijk er al naar uit... Verder ben ik alleen maar supernieuwsgierig naar alles wat ik daar ga beleven en ervaren en zien! We mogen ook mee mediteren en een 'Pusja' meemaken. Een offeringsdag voor de monniken. Ook daar kijk ik erg naar uit!
Wel heb ik waarschijnlijk geen wifi in het klooster en ik betwijfel of het enige plaatselijke restaurantje onderaan de berg het wel heeft... Dus tot rust komen zal ik zeker... En in het weekend, als ik terug ben in Kathmandu, ben ik dan pas weer bereikbaar via Whatsapp, Skype en m'n blog. Maar ik probeer jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden!
Voor nu is het hier allang bedtijd (23.16u) dus bij deze: 'Shuva Rahtri'!