Namaste!
Blijf op de hoogte en volg Myrthe
16 Oktober 2014 | Nepal, Pokhara
Zo, toch even een update! Hopelijk houdt de stroom en daarbij de wifi het nog even vol... Na een hellerig afscheid, moest ik er toch echt aan geloven... Snikkend en snotterend die douane door. Iedereen staande me aan alsof ik niet goed was geworden. Maar ik kan écht geen afscheid nemen. Dat heb ik nooit geleerd. In het vervolg moet dat maar afgeschaft worden!
De rest van mijn reis verliep soepeltjes. De overstap op Istanbul was zo gepiept, dus ik ging daar het vliegtuig in met het idee: nu is het goed! Niet dus... Op Kathmandu kon niet geland worden vanwege slecht weer en moesten we uitwijken naar Delhi, India. Toen begon ik toch wat zenuwachtig te worden want stel je voor dat ik daar een dag of nacht moest blijven! Dat hoefde dan gelukkig niet, maar ik moest wel 1,5u in een bloedcerziekend heet vliegtuig blijven zitten. Uiteindelijk ben ik in plaats van 06.15u pas om 14.05u geland op Kathmandu. Alsof het nog niet erger kon, kon ik daar Bharat niet vinden! En bereik was slecht. Na een halfuurtje nagelbijten wilde ik het liefst weer terug naar huis, maar toen stond hij ineens voor mijn neus!
Eenmaal onderweg naar het appartement werd ik nog net niet gillen gek. Chaos, alleen maar chaos. En dat zegt iemand die graag in 100sloten tegelijk loopt. Ik ben er nog steeds ontdaan van. Auto's, fietsen, lopende mensen kriskras door elkaar. Getoeter, koeien, nog meer getoeter, honden, weer getoeter en iedereen doet maar wat. Ik ben blij dat ik hier nooit hoef af te rijden, het zou mn dood worden.
Eenmaal aangekomen bij het appartement werd ik lief opgevangen door de rest. Even geluncht, weer door die chaos, en toen maar s
nel mijn bed ingenomen. Lekker hard, maar samen met Ali, maakt zelfs dat niet uit. Helaas een slaapje van korte duur en toen wéér die chaos door voor het avondeten. Totaal geen honger, maar toch even wat gegeten.
- Met het verkeerde been op het juiste pad, dacht ik dat ik alles had gehad vanmorgen.
Maar zeg ik weer eens wat ik niet bedoel, is er opeens iemand die zegt ik hoor je.
Toen ik dacht dat ik alles had gezien, had ik jou nog nooit en bovendien...
Heb ik nooit het einde van de wereld gezien, misschien...
Komt de mooiste dag, de mooiste lach wel morgen.
Komt de mooiste tijd om mij te zijn wel morgen... Of vandaag -
Voor wie denkt, zo die Myrthe kan mooi dichten, de credits zijn voor Jospin Zwaan.
Nu zijn we in Pokhara. Maar daar hoop ik later meer over te vertellen, eerst slapen. Toch nog een flinke update geworden...
Tot snel!!
Liefs, Myrthe.
De rest van mijn reis verliep soepeltjes. De overstap op Istanbul was zo gepiept, dus ik ging daar het vliegtuig in met het idee: nu is het goed! Niet dus... Op Kathmandu kon niet geland worden vanwege slecht weer en moesten we uitwijken naar Delhi, India. Toen begon ik toch wat zenuwachtig te worden want stel je voor dat ik daar een dag of nacht moest blijven! Dat hoefde dan gelukkig niet, maar ik moest wel 1,5u in een bloedcerziekend heet vliegtuig blijven zitten. Uiteindelijk ben ik in plaats van 06.15u pas om 14.05u geland op Kathmandu. Alsof het nog niet erger kon, kon ik daar Bharat niet vinden! En bereik was slecht. Na een halfuurtje nagelbijten wilde ik het liefst weer terug naar huis, maar toen stond hij ineens voor mijn neus!
Eenmaal onderweg naar het appartement werd ik nog net niet gillen gek. Chaos, alleen maar chaos. En dat zegt iemand die graag in 100sloten tegelijk loopt. Ik ben er nog steeds ontdaan van. Auto's, fietsen, lopende mensen kriskras door elkaar. Getoeter, koeien, nog meer getoeter, honden, weer getoeter en iedereen doet maar wat. Ik ben blij dat ik hier nooit hoef af te rijden, het zou mn dood worden.
Eenmaal aangekomen bij het appartement werd ik lief opgevangen door de rest. Even geluncht, weer door die chaos, en toen maar s
nel mijn bed ingenomen. Lekker hard, maar samen met Ali, maakt zelfs dat niet uit. Helaas een slaapje van korte duur en toen wéér die chaos door voor het avondeten. Totaal geen honger, maar toch even wat gegeten.
- Met het verkeerde been op het juiste pad, dacht ik dat ik alles had gehad vanmorgen.
Maar zeg ik weer eens wat ik niet bedoel, is er opeens iemand die zegt ik hoor je.
Toen ik dacht dat ik alles had gezien, had ik jou nog nooit en bovendien...
Heb ik nooit het einde van de wereld gezien, misschien...
Komt de mooiste dag, de mooiste lach wel morgen.
Komt de mooiste tijd om mij te zijn wel morgen... Of vandaag -
Voor wie denkt, zo die Myrthe kan mooi dichten, de credits zijn voor Jospin Zwaan.
Nu zijn we in Pokhara. Maar daar hoop ik later meer over te vertellen, eerst slapen. Toch nog een flinke update geworden...
Tot snel!!
Liefs, Myrthe.
-
16 Oktober 2014 - 20:21
Ans:
Heerlijk om jouw verslag te lezen!
Je hebt zo in een korte tijd al heel wat meegemaakt!!! Geniet maar lekker van de rust in Pokhara.
Ik hoop dat het goed weer is zodat julliegoef zicht hebben op de fantastische Himalaya.
In gedachte ben ik er een beetje bij hoor, ik hoop on mei weer naar Nepal te gaan.
Heel veel groetjes aan alle anderen en natuurlijk ook aan Bharat en René.
En natuurlijk blijf ik je volgen!!!
Ans xxx -
16 Oktober 2014 - 21:03
Anja:
Lieve Myrthe,
Dit was een heftig begin van je reis zeg! Hopelijk gaat het in het klooster allemaal wel rustiger en gediciplineerder, maar ja het is geen Nederland he! Het zal wel wennen zijn. Als de monnikjes ook maar lief voor je zijn. Dat zal best wel goed komen. We leven met je mee.
Liefs Gert en Anja -
16 Oktober 2014 - 22:20
Tante Pi:
Gelukkig heb je Ali bij je :):)
Liefs Pris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
